Odkryliśmy już 30 039 asteroid bliskich Ziemi w Układzie Słonecznym – skalistych ciał krążących wokół Słońca na ścieżce, która zbliża je do orbity Ziemi. Większość z nich została odkryta w ciągu ostatniej dekady, co pokazuje, jak szybko poprawia się nasza zdolność do wykrywania potencjalnie niebezpiecznych asteroid.

Planetoida nazywana jest planetoidą bliską Ziemi (NEA), gdy jej trajektoria zbliża ją do Słońca na odległość 1,3 jednostki astronomicznej (au). 1 au to odległość między Słońcem a Ziemią, a więc NEA mogą zbliżyć się na odległość co najmniej 0,3 au, czyli 45 mln km, od orbity naszej planety.

Obecnie asteroidy bliskie Ziemi stanowią około jednej trzeciej z około miliona asteroid odkrytych do tej pory w Układzie Słonecznym. Większość z nich rezyduje w pasie asteroid pomiędzy Jowiszem a Marsem.

Asteroidy były katalogowane przez astronomów przez ponad dwa stulecia od czasu, gdy pierwsza asteroida, Ceres, została odkryta w 1801 roku przez Giuseppe Piazzi. Pierwsza asteroida w pobliżu Ziemi, (433) Eros, została odkryta prawie sto lat później, 13 sierpnia 1898 roku.

Mająca około 30 km planetoida Eros została odkryta przez Carla Gustava Witta i Felixa Linke w Obserwatorium Urania w Berlinie oraz niezależnie przez Auguste Charlois w Obserwatorium w Nicei. Orbita kamiennej asteroidy sprowadza ją w pobliże około 22 milionów kilometrów od Ziemi – 57 razy więcej niż odległość Księżyca.

Eros jest nie tylko pierwszą znaną NEA, ale także pierwszą asteroidą, która została okrążona przez statek kosmiczny i pierwszą, na której wylądował statek kosmiczny. Wczesne obliczenia orbity tej kosmicznej skały pozwoliły również na precyzyjne określenie niedoskonale znanej wówczas odległości między Słońcem a Ziemią.

Jak usunąć z Ziemi asteroidę bliską Ziemi

Oczywiście duże asteroidy zostały odkryte jako pierwsze, ponieważ są o wiele łatwiejsze do zauważenia. Myślano o nich jak o mniejszych planetach, termin ten jest używany do dziś. W miarę jak teleskopy stają się coraz bardziej czułe, odkrywamy ich coraz więcej i to w szybkim tempie, nawet te o wielkości kilkudziesięciu metrów.

Naziemne teleskopy pomiarowe, takie jak Catalina Sky Survey w Arizonie, w Stanach Zjednoczonych, odkrywają nowe asteroidy każdego tygodnia. Są one zaprojektowane do skanowania dużych fragmentów nieba, szukając nowych obiektów poruszających się na tle „nieruchomych” gwiazd.

Bardziej ukierunkowane, duże teleskopy, takie jak Bardzo Duży Teleskop (VLT) Europejskiego Obserwatorium Południowego, mogą być następnie wykorzystane do obserwacji uzupełniających, pomagając nam lepiej zrozumieć drogę „nowej” asteroidy, jej rozmiar, a nawet skład.

Gaia, kosmiczne obserwatorium ESA z misją skatalogowania miliarda gwiazd w galaktyce, również pomogło nam lepiej zrozumieć ryzyko związane z asteroidami.